پمپ های گریز از مرکز یا سانتریفیوژ دستگاه هایی برای انتقال مایعات هستند که با تبدیل انرژی جنبشی چرخشی به انرژی هیدرودینامیکی جریان سیال کار می کنند. انرژی چرخشی معمولاً از یک موتور الکتریکی، محرکه دیزل یا توربین بخار تأمین می شود. پمپ های سانتریفیوژ در کاربردهای صنعتی بیشتر از هر نوع پمپ دیگری استفاده می شوند. متداول ترین پمپ گریز از مرکز پمپ حلزونی است.

در ورودی محفظه پمپ های حلزونی، آب در امتداد محور پمپ از طریق چشم پروانه (منطقه کم فشار) وارد پروانه می شود که با سرعت زیاد در حال چرخش است. با چرخش پروانه، پره های آن به سیال ورودی تکانه (Momentum) وارد می کنند و سیال در جهت خروج از پروانه به سمت محفظه حلزونی شتاب می گیرد و همین موضوع موجب ایجاد مکش در ورودی پروانه می شود که به صورت پیوسته و مداوم سیال را به درون پمپ می مکد.

با افزایش سرعت سیال، انرژی جنبشی آن افزایش می یابد. مایعات با انرژی جنبشی بالا از قسمت پروانه خارج شده و وارد محفظه حلزونی می شوند. در محفظه حلزونی، سیال در مجرایی که سطح مقطع آن به طور مداوم در حال افزایش است، جریان می یابد، جایی که انرژی جنبشی به فشار مایع تبدیل می شود (طبق اصل برنولی). و همین فشار است که در صورت باز بودن مسیر خروج پمپ، موجب انتقال سیال می شود.

منبع: وبسایت Thermal engineering