در حالت ایدئال بهتر است که یک پمپ، در حوالی دبی نقطه بهترین راندمان خود (BEP) کار کند تا هزینه های چرخه عمر آن حداقل باشد. با این حال پمپ ها می توانند در بازه بزرگتری از دبی استفاده شوند. اما محدودیت هایی در مورد دبی مورد استفاده وجود دارد که اگر لحاظ شوند ازخرابی زودرس پمپ جلوگیری می شود. بنابراین لازم است تا محدوده مجاز و محدوده بهینه عملکرد پمپ تعریف شود.

در نقطه BEP بازده هیدرولیکی پمپ حداکثر است و سیال بصورت یکنواخت و بدون شوک و جدایش، وارد کانال های پروانه و دیفیوزر و همچنین محفظه پمپ می شود.

دبی های بیشتر و کمتر از BEP باعث عدم تطابق کامل جریان در کانال های پروانه و محفظه می شود که این موضوع تلاطم جریان را بیشتر کرده و ضمن مسدود کردن موضعی مسیرهای عبور جریان، موجب تسریع در ایجاد کاویتاسیون، افزایش ارتعاش و سر و صدا و نیز تسریع در روند فرسایش پمپ می شود.

بازه یا محدوده بهینه (POR) برای عملکرد اکثر پمپ ها در فاصله 70% تا 120% دبی نقطه BEP تعریف می شود و البته در پمپ های با سرعت مخصوص بالاتر می تواند محدوده کوچکتر از این مقدار هم باشد. بازه مجاز (AOR) عملکرد پمپ، بازه ای بزرگتر از محدوده بهینه است به نحوی که عمر مفید پمپ به صورت جدی تهدید نشود. این محدوده معمولا توسط سازنده پمپ مشخص می شود و البته عمر پمپ در صورت استفاده در این محدوده کمتر از عمر آن در محدوده بهینه خواهد بود. 

منبع:وبسایت مجله Water World نوشته Allan R. Budris