هدف کاربردی کوپلینگ انعطاف پذیر، انتقال گشتاور از یک قطعه از تجهیزات دوار به یک قطعه دیگر است، در حالی که به طور هم زمان مقدار کمی ناهم ترازی محوری، شعاعی یا زاویه ای را بین محور ها تحمل کند. این ناهم ترازی معمولاً به عنوان مرتبه بزرگی در هزارم اینچ بیان می شود. انعطاف پذیری معمولاً با تغییر شکل عناصر میراگر، لاستیکی یا فنر فلزی الاستیک حاصل می گردد.
عمر مفید این کوپلینگ ها به شدت وابسته به میزان جبران ناهم ترازی بین دو شفت است. انواع گوناگونی از کوپلینگ های انعطاف پذیر در دسترس است.
به طور کلی 4 نوع کوپلینگ انعطاف پذیر وجود دارد:
_کوپلینگ های انعطاف پذیر مکانیکی (Mechanical Flexible Couplings) مانند کوپلینگ های دنده ای و گاردان
_کوپلینگ های با جزء انعطاف پذیر الاستومری (Elastomeric Couplings) مانند کوپلینگ های میل و پینی و کوپلینگ های خورشیدی
_کوپلینگ های با جزء انعطاف پذیر فلزی (Metallic Membrane Couplings) مانند کوپلینگ های انعطاف پذیر دیسکی و دیافراگمی
و کوپلینگ های متفرقه (Miscellaneous Couplings) مثل کوپلینگ های فنری
در مطالب بعدی کوپلینگ های پرکاربردتر توضیح داده خواهند شد.
منابع:
مرجع تصویر:
