کوپلینگ شفت یک المان اتصالی بین موتور الکتریکی و سیستم هیدرولیکی پمپ است. کوپلینگ های بدون لغزش بکار رفته در پمپ های گریز از مرکز به دو دسته کوپلینگ های صلب و انعطاف پذیر تقسیم می شوند. کوپلینگ های صلب به طور عمده در اتصال محورهای کاملاً هم تراز بکار می روند. در این نوع کوپلینگ ها، وجود کوچک ترین نا هم ترازی بر روی محورها، موجب اعمال تنش اضافی و قابل ملاحظه ای بر روی کوپلینگ ها و قسمت های انتهایی محور های مجاور می گردد. بر خلاف سایر کوپلینگ ها، در کوپلینگ صلب هیچ المان انعطاف پذیری وجود ندارد. کوپلینگ های صلب در اتصال دو سیستم جداگانه، مانند یک موتور و یک ژنراتور و یا برای ایجاد اتصال در یک سیستم واحد استفاده می شوند. علاوه بر این، یک کوپلینگ صلب می تواند در میان محورها اضافه شده و برای کاهش شوک و سایش در نقطه اتصال محور بکار رود. به طور کلی، کوپلینگ های صلب زمانی به کار می روند که نیاز به تراز دقیق محور باشد. کوپلینگ های صلب به سه دسته اصلی تقسیم می شوند که عبارتند از: کوپلینگ غلافی، کوپلینگ گیره ای و کوپلینگ فلنجی. کوپلینگ غلافی از یک قطعه لوله ای تشکیل شده است که اندازه قطر داخلی اش با قطر محور برابر است. غلاف بر روی شفت می لغزد، بطوری که در وسط کوپلینگ به هم می رسند. کوپلینگ گیره ای یا کوپلینگ فشاری نوعی کوپلینگ صلب دو تکه است که در دو طرف محور ها با هم درگیر می شوند تا یک غلاف تشکیل دهند. کوپلینگ فلنجی، کوپلینگ صلبی است که برای بار های سنگین و تجهیزات صنعتی طراحی شده است. این کوپلینگ از غلاف هایی کوتاه همراه با یک فلنج عمود بر آن تشکیل یافته است.
منابع:
